Elleboog instabiliteit

Wat?

Aan de binnenzijde van de elleboog zit het ulnair of mediaal collateraal ligament (MCL of UCL). Aan de buitenzijde het lateraal ulnair collateraal ligament (LUCL). Deze kunnen gekwetst raken door een acuut voorval, bijvoorbeeld een val of elleboog luxatie. Het is echter ook mogelijk dat door herhaalde kleinere trauma’s het ligament haar functie niet meer goed uitoefent, en dat er wat speling ontstaat in het gewricht.

Wie?

De meest voorkomende reden voor een chronisch letsel aan het MCL of UCL, is repetitieve werp- of slag bewegingen. Dit is vooral gekend uit het honkbal, maar kan ook voorkomen bij andere sporten, zoals tennis, volleybal of speerwerpen. Het is zelfs mogelijk om bij een krachtige slag of worp acuut een scheurtje op te lopen. De meest voorkomende oorzaak van een acuut letsel is een val, met of zonder elleboog luxatie.
‍
Iemand die al lang klachten heeft van een tenniselleboog, kan soms eigenlijk een instabiliteitsprobleem hebben. Aan de ene kant kan een subtiele instabiliteit van het LUCL tenniselleboog klachten uitlokken, aan de andere kant kan het zijn dat cortisone injecties die helaas af en toe gegeven worden voor een tenniselleboog, het laterale ligament verzwakt hebben waardoor speling ontstaat.

Klachten?

Bij klachten omwille van een elleboog instabiliteit, gaat het zelden om luxaties. Hierin is een elleboog anders dan bijvoorbeeld een schouder. Het is wel mogelijk dat de elleboog “onzeker” aanvoelt, of dreigt te luxeren. Meestal gaat het om pijnklachten, voornamelijk bij belastende activiteiten of sport. 

Onderzoeken?

Vaak kan op het klinisch onderzoek tijdens de consultatie, zeker in combinatie met een typisch verhaal van een val of een bepaalde sportactiviteit , al een duidelijke verdenking zijn op een instabiliteit. Een simpele radiografie en een echo kunnen ook al veel duidelijk maken. Het beste onderzoek om de ligamenten in beeld te brengen is een artro-MRI.

Welke behandeling?

Meestal kan een subtiele, chronische, instabiliteit beteren met het tijdelijk stoppen van de uitlokkende activiteit en het optrainen van de spieren rond de elleboog, welke de verzwakte ligamenten kunnen ondersteunen. Een instabiliteit na trauma, zoals een luxatie van de elleboog, wordt doorgaans behandeld met een brace. Als de instabiliteit te uitgebreid is, of als bovenstaande behandelingen falen, wordt er soms operatief ingegrepen. Een pas opgetreden letsel kan vaak gehecht worden. Als het al langer bestaat, dient het ligament gereconstrueerd te worden met een peesgreffe, van de patiënt zelf of van een donor.